Levende geschiedenis van het eiland
Een van de merkwaardigste architectonische elementen van het landschap van Formentera, naast de beroemde vuurtorens, zijn de molens. In het verleden ware zij een essentieel element van het boerenleven, want de producten van het platteland waren de belangrijkste middelen van bestaan.
De aanwezigheid van molens hangt samen met het belang van tarwe op Formentera. Deze graansoort was een basisvoedselproduct voor de bevolking van het eiland. Maar om brood te maken moest graan gemaald en bloem gemaakt worden, een proces dat aanvankelijk werd uitgevoerd met de zogenaamde “bloedmolens”. Deze werkten op de kracht van een dier dat om de molen heen liep om de molensteen aan te drijven. Ze waren relatief klein en bevonden zich ergens in de buurt van het huis. Maar al in de 18e eeuw begon men met de bouw van andere grotere molens, die met behulp van een ander complexer systeem werden aangedreven door de kracht van de wind, waardoor een hoger rendement mogelijk werd.
Op Formentera werden zeven molens in gebruik genomen om graan te malen: de Molí Vell en de Molí d’en Botigues, gelegen in La Mola; de Molí d’en Teuet en de Molí de ses Roques, nabij Sant Ferran; de Molí d’en Mateu en de Molí d’en Jeroni, ten westen van de kerk van Sant Francesc, en de inmiddels verdwenen Molí d’en Simon, in Es Cap de Barbaria. Ze hebben allemaal hetzelfde type constructie en mechanisme, gekenmerkt door de cilindrische toren en zes molenwieken.
De eenvoudige cilindrische vorm met een conisch dak is verdeeld in drie verdiepingen: een bovenverdieping waar de tandwielen samenkomen, een centrale verdieping waar de bloem werd verkregen en een begane grond die dienst deed als magazijn. Van alle molens is de Molí Vell de best bewaarde. Tijdens de zomermaanden is het interessant om deze molen een bezoek te brengen. U kunt er dan namelijk het gerestaureerde interieur bezichtigen en meer te weten te komen over de werking van deze molens.
