De invloed van de zee op een klein eiland als Formentera is duidelijk. En er is geen betere manier om dit te ervaren dan door een bezoek te brengen aan de vuurtorens van het eiland, belangrijke elementen voor zeevaarders in het verleden en heden, en hun silhouetten bij zonsopgang of zonsondergang in een onvergelijkbare omgeving te ontdekken.

De Vuurtorenroute van Formentera heeft juist de prijs Nit del Turisme 2021 gekregen, een onderscheiding waarmee de route wordt erkend omdat het een ervaring is die niet alleen op een zinvolle manier met de mensen in contact komt, maar ook de hulpbronnen van het gebied in het licht stelt, altijd volgens criteria van duurzaamheid en kwaliteit in alle opzichten.

De talayotische vindplaatsen op Formentera doen vermoeden dat dit kleine eiland reeds in de prehistorie over verbindingspunten met de buitenwereld beschikte. De haven van La Savina was beschut tegen stormen en werd al snel een koopvaardijhaven voor de zouthandel.

Zo werd, met de toename van het aantal passagiers en handelaren, in 1926 de vuurtoren van La Savina ingehuldigd, een belangrijk element in de haven dat de zeevaarders in de regio zou helpen om de ingang van de haven te markeren.

Deze bescheiden maar bijzondere vuurtoren staat in de haven van La Savina en vlak bij de Estany de Peix. De vuurtoren wordt omringd door een verzorgde omgeving. De deur ervan is direct bereikbaar via een voetpad, waarlangs u van een aangename wandeling kunt genieten.

De vuurtoren is niet open voor het publiek, maar vanuit de omgeving kunt u een spectaculaire zonsondergang zien, waarbij op dagen met een heldere hemel de contouren van het eiland Ibiza en het eilandje Es Vedrà perfect te zien zijn.

Dit is een van de meest spectaculaire plaatsen op het eiland. De vuurtoren bevindt zich bovenaan een steile klif op 120 meter boven de zeespiegel, op de hoogvlakte La Mola, waar we ook het hoogste punt van het eiland vinden: Sa Talaïassa, op 192 m boven de zeespiegel. Een van de opmerkelijkste dingen op deze plek is het uitzicht op de Middellandse Zee.

Werkelijk imponerend. Ook is het zeer aan te bevelen om van deze natuurlijke omgeving te genieten tijdens de zonsopgang of -ondergang.

De vuurtoren van La Mola heeft een hoge culturele waarde, omdat het één van de weinige voorbeelden is van architectuur en civiele techniek van de tweede helft van de negentiende eeuw op Formentera, een belangrijk element van het cultureel erfgoed en het landschap van het eiland, waarvan de bescherming en het behoud door de Consell de Formentera (eilandraad) wordt gegarandeerd.

In 1847, onder het bewind van Isabella II van Spanje, werd opdracht gegeven tot de bouw van de vuurtoren van La Mola. Er werd echter pas met de bouw begonnen op 25 augustus 1860 en op 30 november 1861 werd de vuurtoren officieel in gebruik genomen. De vuurtoren van La Mola is ontworpen door de ingenieur Emili Poy i Bonet, die ook andere vuurtorenprojecten op de Pityusen heeft ontworpen. Anderhalve eeuw later trekken de 12 lichtbundels van de originele, met de hand vervaardigde optische instrumenten nog steeds niet alleen de boten aan die onder de kliffen van oostelijk Formentera doorvoeren, maar ook de duizenden toeristen die dit monument, dat is uitgeroepen tot cultureel erfgoed, komen bekijken.

Deze tweederangs vuurtoren steekt 142 meter boven de zeespiegel uit dankzij de 22 meter hoge witte toren. Het licht reikt tot 23 zeemijl, met om de vijf seconden een flits.

In 2019 werd de benedenverdieping en de voorgevel van de vuurtoren verbouwd en gerenoveerd. De voornaamste bedoeling daarvan was om in dezelfde ruimte een interpretatiecentrum van de vuurtorens van Formentera en een permanente tentoonstelling met als hoofdthema de relatie van de bevolking van Formentera met de zee door de geschiedenis heen, onder te brengen. Het is ook een multifunctionele ruimte die perfect geschikt is voor culturele evenementen zoals concerten of voorstellingen. De buitenruimte is ook opgeknapt om culturele en educatieve evenementen in de open lucht te organiseren.

De openingstijden zijn in de zomer van dinsdag t/m zondag: 11.00-14.00 uur, en op woensdag en zondag ook: 17.00-21.00 uur. Maandag gesloten. De openingstijden vanaf 15 oktober zijn van dinsdag t/m zaterdag: 10.00-14.00 uur. Zondag, maandag en feestdagen gesloten.

Jules Verne voelde zich zeer aangetrokken tot Formentera en in het bijzonder tot de vorm ervan, hoewel hij het eiland nooit persoonlijk heeft bezocht. Volgens hem leek de vorm, vlak en met een klim die omhoog gaat naarnaar de kliffen van La Mola, op een “lanceerplatform voor elk soort schip”. Verne zelf sprak over de vuurtoren als “een plaats van waaruit men de wereld kan meten”.

Een gedenkplaat bij de vuurtoren herinnert eraan dat de schrijver La Mola tot decor maakte voor het plot in zijn roman Héctor Servadac en dat het waarschijnlijk ook zijn inspiratiebron was voor zijn werk De vuurtoren aan het einde van de wereld.

Es Cap de Barbaria is de rotsachtige verhoging aan de uiterste zuidkant van het eiland en van alle Balearen, want het is het geografische punt dat het dichtst bij de Afrikaanse kust ligt. De vuurtoren van de Cap de Barbaria overheerst deze indrukwekkende steile klif van 100 meter boven de zeespiegel. De vuurtoren werd in 1971 in gebruik genomen, hoewel het project dateert van 1924. Met een hoogte van iets meer dan 17 meter heeft de vuurtoren een doorsnede van ongeveer 3 meter. Hij fungeerde als maritiem signaal.

Om er te komen dienen bezoekers over de kleine heuvel, de Puig d’en Guillem, te wandelen en vervolgens dwars door een bebost gebied tot ze bij een halvemaanvormig landschap met nauwelijks begroeiing aankomen. Daar, aan het eind van de weg, duikt de vuurtoren op. Zijn silhouet steekt af tegen de zee.

De vegetatie in dit gebied is dor en schaars, in staat om de harde wind die hier vaak waait te verdragen. In de buurt van de vuurtoren zijn er nog twee bezienswaardigheden die de moeite waard zijn om een bezoek te brengen: de Cova Foradada, die naar een zeer bijzondere uitkijkplaats voert. Deze grot is alleen toegankelijk via een gat. Wij raden aan om uiterst voorzichtig te zijn als u deze plaats bezoekt.

De andere bezienswaardigheid ligt op ongeveer 150 meter naar het westen: de Torre Des Garroveret: een van de verdedigingstorens die langs de kust van de Pityusen verdeeld waren. In de 18e eeuw werd begonnen met de bouw van deze torens om te waken voor de mogelijke aanvallen van Moorse piratenschepen.

Om na waarneming van een van deze schepen te waarschuwen, gebruikten de torenwachters of uitkijkers vanaf de torens een rooksignaal.In de onmiddellijke nabijheid van de vuurtoren bevinden zich ook de megalithische vindplaatsen van 3800 jaar geleden.

Vanaf deze magische plek kunnen we een van de mooiste zonsondergangen van de Middellandse Zee zien. De zuiverheid van de lucht en de bries die rechtstreeks van de zee komt, zorgen ervoor dat het licht op een heel bijzondere manier op het water en de hemel weerkaatst wordt. Op zeer heldere dagen is het, dankzij de hoogte waarop de Cap de Barbaria zich bevindt, mogelijk om wat bergen aan de horizon boven de zee uit te zien

steken: dat is het Iberisch schiereiland, dat bijna 100 kilometer verderop ligt.

Het beeld van een bijna woestijnachtig landschap, een smalle weg, in de verte in het midden de vuurtoren en de blauwe zee op de achtergrond, al deze elementen maken deel uit van het gezamenlijke filmdecor. De vuurtoren, die een belangrijke plaats inneemt in de film Lucía y el sexo (Sex and Lucía) van Julio Medem, is die van Es Cap de Barbaria en ligt op het uiterste zuidwesten van het eiland.

De vuurtoren van Cap de Barbaria is niet open voor het publiek, maar de omgeving ervan is wel toegankelijk. Vanwege de drukte op deze kleine weg die naar de vuurtoren leidt, is de toegang met motorvoertuigen tijdens het zomerseizoen gereguleerd. Van 15 mei tot 15 oktober is de weg afgesloten vanaf de parkeerplaats bij kilometerpaal 6,5. Dit betekent dat auto’s en motorfietsen de resterende 2,5 km naar de vuurtoren niet meer mogen afleggen.

Deze beperkingen gelden van 11.00 tot 13.00 uur en van 18.00 tot 22.00 uur van maandag tot en met zondag. Tijdens deze periode is de plek alleen lopend en fietsend te bereiken en voor mensen met een beperkte mobiliteit met de auto. Zo kunt u genieten van een wandeling te midden van de natuur die niet meer dan 15 minuten in beslag neemt.